پرستار هلندي حاضر در «DC3» سالها بعد از خاتمه ي جنگ در مصاحبه با روزنامه ها چنين عنوان نمود: ظاهراً دل خلبان ژاپني به رحم آمد، چند بار دور هواپيماي ما چرخيد و بعد با تكان دادن بالها نشان داد كه قصد سرنگون كردن ما را ندارد و دور زد و رفت. فرياد شادي سربازان زخمي و كودكان هنوز در گوشم هست....خيلي دوست دارم بدانم آن خلبان ژاپني چه كسي بود.

آرشيو عمليات هواپيماهاي ژاپني بررسي مي شود و نام خلبان ژاپني مشخص مي شود: سابورو ساكايي «Saburo Sakai».

هر چند آن روز «DC3» هلندي از چنگال سابورو جان به در برد اما 64 هواپيماي ديگر متفقين اين شانس را نداشتند. جنگاوري را از اجداد سامورايي اش به ارث برده بود و شعارش در زندگي اين بود «هرگز تسليم نشو!»

به عنوان خلبان در نيروي دريايي مشغول به خدمت مي شود و نخستين پيروزي هوايي اش سرنگون كردن يك ايليوشين «DB3» روسي بر فراز چين است. قسمت اعظم ماموريتهايش را با جنگنده ي ميتسوبيشي «Mitsubishi A6M2» مشهور به زيرو «Zero» انجام داد و از اين رو افسانه ي زيرو، جنگنده ي چالاك آسمانها، با نام او پيوندي ابدي يافته است.

چند ساعت پس حمله ي ژاپن به پرل هاربر «Pearl Harbor» سابورو ساكايي همراهي بمب افكنهاي ژاپني را براي بمباران پايگاه آمريكايي ها در فيليپين عهده دار مي شود. در همين ماموريت او يك فروند بمب افكن «B17-flying fortress» آمريكايي را سرنگون مي كند. اين نخستين «B17» آمريكايي است كه در جنگ اقيانوس آرام سرنگون مي شود.

تا تابستان 1942، ساكايي و اسكادرانش تقريباً تمامي نيروي هوايي متفقين در محدوده ي اقيانوس آرام را نابود مي كنند. در همين حين و در ماموريتي بر فراز گوادال كانال «Guadalcanal» در حلقه ي هشت بمب افكن دانتلس گرفتار مي شود. در حاليكه جمعاً 16 مسلسل سنگين دانتلس ها او را هدف قرار داده اند، سه فروند از آنها را سرنگون مي كند اما از ناحيه ي سر و چشم راست شديداً زخمي مي شود. با وجود چند گلوله در جمجمه و بينايي مختل شده، سابورو مسافتي حدود 1000 كيلومتر را تا پايگاه خودي پرواز مي كند و هواپيما را با باك خالي از سوخت فرود مي آورد. در اتوبيوگرافي اش با نام سامورايي «Samurai» كه در فارسي به سامورايي پرنده ترجمه شده است، سابورو عنوان مي كند كه پس از بازگشت از اين ماموريت در حالي كه به زحمت خود را سرپا نگه داشته بود از رفتن به بهداري امتناع مي كند و تلو تلو خوران خود را به اتاق فرمانده ي اسكادران مي رساند تا گزارش ماموريت را بدهد و پس ارايه ي گزارش از شدت خونريزي و درد نقش زمين مي شود. يك عكاس زرنگ ارتش ژاپن عكس سابورو ساكايي زخم خورده را ثبت كرده است تا به عنوان نمادي از انجام وظيفه تا پاي جان در تاريخ ماندگار شود.

نبرد گوادال كانال نقطه ي بازگشت جنگ براي ژاپن بود. اينك خلبانان ژاپني بايد در مقابل انبوه هواپيماهاي جديد آمريكايي از سرزمين مادري خود پاسداري كنند. سابورو با وجود اينكه تقريباً از يك چشم نابينا است اما كماكان به شكار هواپيماهاي آمريكايي ادامه مي دهد ولي گاهي اين اختلال بينايي براي او دردسر درست مي كند: در سال 1944 به اشتباه 15 جنگنده ي گرومن اف 6 «Grumman F6-Hellcat» را با هواپيماهاي خودي اشتباه مي گيرد و در حلقه ي محاصره ي آنها گرفتار مي شود. در يك تعقيب و گريز نفس گير 20 دقيقه اي، سابورو ساكايي، بدون مهمات، با

مانورهاي پياپي از مسلسلهاي هواپيماهاي آمريكايي فرار مي كند. زماني كه به پايگاه مي رسد متوجه مي شود حتي يك گلوله نيز به هواپيماي او اصابت نكرده است!
 
ژاپن در 15 اوگست 1945 تسليم مي شود اما ساكايي افتخار سرنگوني آخرين هواپيماي جنگ جهاني دوم به نام خود ثبت مي كند. در تاريخ 17 اوگست 1945، او يك بمب افكن بي 29 «B29-Superfortress» آمريكايي را بر فراز خليج توكيو سرنگون مي كند. البته چون هواپيما پس از پايان جنگ سرنگون شده است  در زمره ي تلفات هواپيماهاي آمريكايي قرار نگرفت اما سقوط آن در دفاتر نيروي هوايي آمريكا ثبت شد.

سابورو ساكايي با بيش از 200 ماموريت جنگي، با فاصله ي زياد نسبت به خلبانان آمريكايي، يكي از كساني است كه بيشترين تعداد پيروزي هاي هوايي را در جنگ در اقيانوس آرام از آن خود كرده است. خود ساكايي هرگز تعداد دقيق پيروزيهايش را اعلام نكرد ولي به هر حال در تاريخ تعداد پيروزيهاي او 64 ثبت شده است كه البته فقط شامل نبردهاي هوا به هوا مي شود و هواپيماهاي نابود شده در روي زمين در اين آمار شمارش نشده اند.

 پس از جنگ او از فعاليتهاي نظامي كناره گيري مي كند و يك چاپخانه راه اندازي مي كند. كتاب خاطراتش با نام «سامورايي» منتشر مي شود و سابورو ساكايي دوباره، مانند زمان جنگ، مشهور مي شود.

شركت مايكرو سافت در ساخت برنامه ي شبيه ساز پرواز با نام سيمولاتور نبردهاي هوايي 2: نبرد اقيانوس آرام «Combat flight simulator2:Pacific Theatre» از سابورو ساكايي به عنوان مشاور فني استفاده مي كند و تقريباً در تمامي جلسات بزرگداشت كهنه سربازان جنگ جهاني دوم در اقيانوس آرام از او دعوت مي شود اينك او خلباناني را ملاقات مي كند كه در نبردهاي هوايي هواپيماهاي آنها را سرنگون ساخته است. در 22 سپتامبر 2000 در يكي از همين جلسات، هنگامي كه در ميز شام ساكايي براي دست دادن با نماينده ي آمريكايي بلند مي شود، دچار حمله ي قلبي شده و او را به بيمارستان مي رسانند.

مي گويند زماني كه دكترها مشغول رسيدگي به وضع او بودند، ساكايي از دكتر مي پرسد: «دكتر! آيا در زمان مداوا مي توانم بخوابم؟« دكتر پاسخ مثبت مي دهد. سابورو ساكايي چشمانش را مي بندد و هرگز آنها را نمي گشايد.

افسانه ي آخرين سامورايي ارتش ژاپن اينچنين خاتمه مي يابد.

مراجع

بهترين مرجع براي آشنايي با سابورو ساكايي اتوبيوگرافي سامورايي است كه به فارسي به نام «سامورايي پرنده» ترجمه شده است. البته نمي دانم آيا هنوز در بازار موجود باشد يا خير.

مطالعه ي لينك زير هم جالب است: خاطرات يك سرهنگ آمريكايي از ملاقاتش با سابورو ساكايي. پدر اين سرهنگ آمريكايي خلبان بوده و در جنگ جهاني دوم به وسيله ي ساكايي هواپيماي او سرنگون شده و كشته مي شود.
http://www.airpower.maxwell.af.mil/airchronicles/cc/stevens.html


شبيه ساز پرواز
در لينك زير مصاحبه ي جالبي با سابورو ساكايي درج شده است. نكات درج شده براي خود من جالب بود:
http://www.microsoft.com/games/combatfs2/articles_sakai.aspx
البته درد دلهاي او نيز شنيدني است بخصوص در اواخر مصاحبه كه مي گويد: «خلباناني كه جان باختند ستايش مي شوند اما خلباناني كه زنده ماندند فراموش مي شوند.»

علاوه بر شبيه ساز ياد شده در متن، در شبيه ساز «Il-2 Stormovik: 1946 forgotten battles» نيز مي توانيد پرواز با «Zero»، جنگنده ي افسانه اي ژاپن، را تجربه كنيد.

*********************